Eerste blad    Vorig blad

Blad 43 van 43 bladen

 

Generatie XLVI

 
57819119963136 =    28909559981578 Richimir de TOXANDRIE.
57819119963137 =    28909559981579 Ascyla.
 

 

 

 

57819119963138    Roi Chlodio I de COLOGNE, geboren ca 345, overleden ca 398.
Getrouwd met
57819119963139    Blesinde von DEUTSCHLAND, geboren ca 350, overleden ca 403,

 

Prinses Sueve

 

dr. van Clodomer von DEUTSCHLAND (zie 115638239926278) en Nn de TOXANDRIE (zie 115638239926279).
Waaruit geboren:

1.	Blesinde (zie 28909559981569).

 

 

 

 

 

57819119963156    Mellobaude de TOXANDRIE, geboren ca 320 te Worms, overleden ca 376

 

Frankische koning in Worms

 

zn. van Malaric I de TOXANDRIE (zie 115638239926312).
Waaruit geboren:

1.	Richimir (zie 28909559981578).

 

 

 

 

 

57819119963158    Ascyllius, geboren ca 325.
Waaruit geboren:

1.	Ascyla (zie 28909559981579).

 

 

 

 

57819119963170    Athanaric der VISIGOTHEN, overleden 25 januari 381 te Constantinopel.
Waaruit geboren:

1.	Nn (zie 28909559981585).

 

 

 

 

57819119963328    Vulwulf der OSTROGOTHEN, geboren ca 275 te Oekraïne, zn. van Achiulf der OSTROGOTHEN (zie 115638239926656).
Waaruit geboren:

1.	Valaravaus / Walravans (zie 28909559981664).

 

 

 

 

 

57819144749056    Hmayeak MAMIKONIAN, zn. van Vardan MAMIKONIAN (zie 115638289498112).
Waaruit geboren:

1.	Moushegh II (zie 28909572374528).

 

 

 

 

 

57819399323654    Walterus van TEISTERBANT, geboren 680, overleden 724.
Waaruit geboren:

1.	Beatrix (Baarte) (zie 28909699661827).

 

 

 

 

57819439729664    Egil Aunsson van VARMLAND, geboren ca 530

 

koning van Uppland

 

zn. van Aun Jorundsson van VARMLAND (zie 115638879459328).
Waaruit geboren:

1.	Ottar Egilsson (zie 28909719864832).

 

 

 

 

57819890319360    Witta, geboren ca 257, zn. van Wecta (Wedaeg) van LETHRA (zie 115639780638720).
Waaruit geboren:

1.	Whitgils (zie 28909945159680).

 

 

 

 

 

57819890319440    König Merwich I von THÜRINGEN, geboren ca 329, zn. van Erpes könig von THÜRINGEN (zie 115639780638880).
Waaruit geboren:

1.	Wedelphus könig (zie 28909945159720).

 

 

 

 

 

57819890319616    Offa, zn. van Wihtlead (zie 115639780639232).
Waaruit geboren:

1.	Angeltheow (zie 28909945159808).

 

 

 

 

 

57819890327554    Chlodowech (Clovis) des FRANCS

 

Heer der Franken

 

geboren ca 404.
Getrouwd met
57819890327555    Princesin Widulphe von SACHSEN, geboren ca 408, dr. van Widulph (zie 115639780655110) en Amalaberge BALTHES (zie 115639780655111).
Waaruit geboren:

1.	Amalaberge (zie 28909945163777).

 

 

 

 

 

57819890327682    Flavius Afrianus SYAGRIUS[1], geboren ca. 345

Flavius Afrianus Syagrius was een Gallo-Romeins edelman die enkele belangrijke bestuursfuncties vervulde in het West-Romeinse Rijk:

Senator
379 proconsul van Africa
381 Praefectus urbi van Rome (bestuurder van de stad en een gebied van 100 mijl rond de stad)
382 Praefectus praetorio van Italië (hoogste burgerlijke bestuurder - soort eerste minister - van Africa, Italia en het gebied tot aan de Donau) en consul
De naam Afrianus is de familienaam, Syagrius is een bijnaam en betekent: wild zwijn.

Flavius is begraven in een monumentaal graf buiten de stadspoort van Lyon. In die stad werd een standbeeld voor hem opgericht.

Via zijn dochter was Syagria grootvader van Tonantius Ferreolus.

Het is vrijwel zeker dat Afrianus Aegidius en zijn zoon Afrianus Syagrius, die het Romeinse gezag in Noord-Frankrijk wisten te handhaven tot 486, van Flavius Afrianus Syagrius afstammen. Daarnaast wordt hij algemeen als een van de oudst bekende voorouders van Karel de Grote gezien, hoewel er enkele speculatieve aannames moeten worden gedaan om deze verwantschap te construeren. Daarmee is hij dan ook voorouder van vele miljoenen Europeanen en de meeste bekende adellijke families en koningshuizen.

Waaruit geboren:

1.	Syangria (zie 28909945163841).

 

 

 

 

 

57819890327692    Sidoine APOLLINAIRE[2]
Waaruit geboren:

1.	Thaumaste I (zie 28909945163846).

 

 

 

 

 

57819890327904    Hildeoc des LOMBARDS.
Waaruit geboren:

1.	Godehoc (zie 28909945163952).

 

Generatie XLVII

 
115638239926278    Clodomer von DEUTSCHLAND, geboren ca 320, overleden ca 358, zn. van Guindomar von DEUTSCHLAND (zie 231276479852556) en Nn de TOXANDRIE (zie 231276479852557).
Getrouwd met
115638239926279    Nn de TOXANDRIE, geboren ca 322.
Waaruit geboren:

1.	Blesinde (zie 57819119963139).

 

 

 

 

 

115638239926312    Malaric I de TOXANDRIE

 

Eerste Frankische koning

 

Malaric I, koning van de Franken in Toxandrie, werd geboren in januari 295 in Gallië, het Romeinse rijk als de zoon van Ragaise de Toxandrie, koning van de Franken. Hij had minimaal 2 zonen en 1 dochter met Blessinde Ascyla la Gauloise Hija des Francs. Hij stierf in januari 360, in zijn woonplaats, op 65-jarige leeftijd, en werd begraven in Gallië, het Romeinse rijk.

 

zn. van Ragaisa de TOXANDRIE (zie 231276479852624).

Getrouwd met

115638239926312    Blessinde ASCYLA La GAULOISE

 

Hija des Francs

Waaruit geboren:

1.	Mellobaude (zie 57819119963156).
2.	Roi Priarios, Frankische koning in Toxandrie, geboren ca 324, overleden 396.

 

 

 

 

 

115638239926656    Achiulf der OSTROGOTHEN, geboren ca 245, zn. van Athal of GOTHS (zie 231276479853312).
Waaruit geboren:

1.	Vulwulf (zie 57819119963328).

 

 

 

 

 

115638289498112    Vardan MAMIKONIAN, zn. van Hmayeak MAMIKONIAN (zie 231276578996224).
Waaruit geboren:

1.	Hmayeak (zie 57819144749056).

115638879459328    Aun Jorundsson van VARMLAND

 

koning van Uppland

 

geboren ca 510, zn. van Jorund Yngvasson van VARMLAND (zie 231277758918656).
Waaruit geboren:

1.	Egil Aunsson (zie 57819439729664).

 

 

 

Uppland is een zogenoemd landschap in het Midden-Zweedse landsdeel Svealand. Het ligt aan de noordoever van het Mälarmeer. De noordelijke helft van Stockholm ligt in Uppland, de zuidelijke helft in Södermanland. Andere belangrijke steden zijn Enköping en Uppsala.

Dit landschap heeft ongeveer 1.339.154 inwoners en een bevolkingsdichtheid van 135 mensen per km².

Het brood Upplandskubb is een streekproduct dat in 2014 de status van beschermde oorsprongsbenaming heeft verkregen.

 

 

 

 

 

115639780638720    Wecta (Wedaeg) van LETHRA, geboren ca 237, zn. van Wodan (zie 231279561277440) en Freya (zie 231279561277441).
Waaruit geboren:

1.	Witta (zie 57819890319360).

 

 

 

 

 

115639780638880    König Erpes von THÜRINGEN, geboren ca 304, zn. van König Hoger von THÜRINGEN (zie 231279561277760).
Waaruit geboren:

1.	König Merwich I (zie 57819890319440).

 

 

 

 

 

115639780639232    Wihtlead, zn. van Woden / Oden (zie 231279561278464) en Frigg / Frigida (zie 231279561278465).
Waaruit geboren:

1.	Offa (zie 57819890319616).

 

 

 

 

 

115639780655110    Widulph, koning der Saksen, geboren ca 380, overleden ca 408, zn. van Wittichus (zie 231279561310220).
Getrouwd met
115639780655111    Amalaberge BALTHES, prinses der Ostrogothen, geboren ca 390, dr. van Walderavens BALTHES (zie 231279561310222).
Waaruit geboren:

1.	Princesin Widulphe von SACHSEN (zie 57819890327555).
2.	Basine, geboren ca 420, overleden ca 476.   Prinses van Saksen

 

Generatie XLVIII

 
231276479852556    Guindomar von DEUTSCHLAND, geboren ca 295, zn. van Wadomaire von DEUTSCHLAND (zie 462552959705112) en Withigula von THÜRINGEN (zie 462552959705113).
Getrouwd met
231276479852557    Nn de TOXANDRIE, geboren ca 300, dr. van Ragaisa de TOXANDRIE (zie 231276479852624).
Waaruit geboren:

1.	Clodomer (zie 115638239926278).

 

 

 

 

 

231276479852624    Ragaisa de TOXANDRIE

 

Frankisch hoofdman

 

geboren ca 270, overleden ca 307, zn. van Gonobaud I de TOXANDRIE (zie 462552959705248).

Waaruit geboren:

1.	Malaric I (zie 115638239926312).
2.	Nn (zie 231276479852557).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

231276479853312    Athal of GOTHS, geboren ca 215, zn. van Hunuil of GOTHS (zie 462552959706624).
Waaruit geboren:

1.	Achiulf der OSTROGOTHEN (zie 115638239926656).

 

 

 

 

 

231276578996224    Hmayeak MAMIKONIAN, zn. van Hamazasp MAMIKONIAN (zie 462553157992448).
Waaruit geboren:

1.	Vardan (zie 115638289498112).

 

 

 

 

 

231277758918656    Jorund Yngvasson van VARMLAND, geboren ca 490, zn. van Ynkvi Alreksson van VARMLAND (zie 462555517837312).
Waaruit geboren:

1.	Aun Jorundsson (zie 115638879459328).

 

 

 

 

 

231279561277440    Wodan[3], geboren ca 215

 

Wodan (Fries: Weda, Angelsaksisch en Oudsaksisch: Woden, Duits: Wotan, Germaans Wuotan, Scandinavisch Odin) is de oppergod van de Germaanse goden in de Germaanse mythologie. Wodan wordt vereenzelvigd met de Scandinavische Odin, de stamvader van het geslacht van de Asen.

Wodan wordt in de mythologie ook wel gekoppeld aan Holda, of Vrouw Holle. Hij wordt vergezeld door twee raven, Huginn en Muninn geheten.

De naam Wodan in de taal
De plaatsnamen Woensel,[1] en Woensdrecht en de Woensberg zijn gebaseerd op de naam van Wodan, evenals de dag woensdag. Op grond van deze resten van de naam Wodan denkt men dat de Wodanverering in de Lage Landen uitgebreid is geweest.

In het Engels verwijzen de namen Wednesbury en Wednesfield naar Wodan. Ook Wednesday (woensdag) verwijst naar Wodan. In Duitsland heeft de woensdag niet de naam van Wodan. Het woord Mittwoch staat voor de middelste dag van de week.

Wilde Jacht
Wodan stond centraal tijdens het Joelfeest, dat de Germanen vierden rond de midwinter zonnewende. Wodan is de leider van het dodenleger, de Wilde Jacht of Wilde Heir, dat door de lucht jaagt. In Twente kent men nog het ossenhoornblazen, waarvan sommigen menen dat het van oorsprong diende om Wodan te helpen met zijn Wilde Jacht op de Fenriswolf.

Edda
In de Edda wordt beschreven hoe Wodan (Wegendoler, Doodenmans zoon) naar Hel gaat, hij wil weten wie er sterven zal. De waarzegster (Vlva) voorspelt de moord op Baldr door Hodr. Ook voorspelt ze de geboorte van een zn. van Wodan, die de dood van Baldr wreken zal. Wodan beledigt Hel en zij zal tot de ondergang der goden, door toedoen van de losgebroken Loki, nooit weer een man tot haar laten komen.

Ook haalt Wodan (met behulp van de aardevrouw Strijdvreugde en de slang Doorbek) de verjongende drank van de lenteregen naar het Walhalla terug, nadat de reuzen deze gestolen hebben.

Wodan wordt beschreven als Haarbaard, een veerman. Hij ontmoet Thor als hij de rivier wil oversteken. Haarbaard mag alleen eerlijke zielen overzetten op de boot van Strijdwolf. Thor vertelt de zn. van Wodan te zijn en de reus Berggevaarte gedood te hebben en nog vele andere gevechten gewonnen te hebben. Wodan vertelt over zijn avonturen met vrouwen en na een lange discussie vol spot, blijft hij weigeren Thor de rivier over te zetten.

Wodan wordt ook de Veelwijze genoemd.

zn. van Frithuwald (zie 462559122554880).
Getrouwd (2) met Scadi,
Waaruit geboren:

5.	Sverdhjalt WODANSSON,

 

Getrouwd (1) met

231279561277441    Freya, geboren ca 219 te Asgard, dr. van Cadwalladr (zie 462559122554882).
Waaruit geboren:

1.	Skjold, geboren ca 237, Koning der Denen .
2.	Wecta (Wedaeg) van LETHRA (zie 115639780638720).
3.	Balder, geboren ca 245.
4.	Withleag WODANSSON, geboren ca 330.

 

 

 

 

231279561277760    König Hoger von THÜRINGEN, geboren ca 280, overleden ca 325,

Bouwt in 329 de Muhlburg

Waaruit geboren:

1.	Erpes könig (zie 115639780638880).

 

 

 

 

 

231279561278464    Woden / Oden, zn. van Frithuwald (zie 462559122554880).
Getrouwd met
231279561278465    Frigg / Frigida.
Waaruit geboren:

1.	Wihtlead (zie 115639780639232).
2.	Baeldaeg.

 

 

 

 

 

231279561310220    Wittichus, geboren ca 336, overleden ca 384, zn. van Wechta (zie 462559122620440).
Waaruit geboren:

1.	Widulph (zie 115639780655110).

 

 

 

 

 

231279561310222    Walderavens BALTHES, geboren ca 360, overleden ca 409.

 

Koning der Ostrogothen

Waaruit geboren:

1.	Amalaberge (zie 115639780655111).

 

Generatie XLIX

 
462552959705112    Wadomaire von DEUTSCHLAND, geboren ca 270, overleden ca 340, zn. van Chrocus von DEUTSCHLAND (zie 925105919410224).
Getrouwd met
462552959705113    Withigula von THÜRINGEN.
Waaruit geboren:

1.	Guindomar (zie 231276479852556).
2.	Chrocus von THÜRINGEN, geboren ca 310, overleden ca 370.

 

 

 

 

 

 

462552959705114 =    231276479852624 Ragaisa de TOXANDRIE.

 

 

 

 

 

 
462552959705248    Gonobaud I de TOXANDRIE

 

Frankisch hoofdman

 

geboren ca 245, overleden ca 289, zn. van Marcomir de TOXANDRIE (zie 925105919410496).
Waaruit geboren:

1.	Ragaisa (zie 231276479852624).

 

 

 

 

 

462552959706624    Hunuil of GOTHS, geboren ca 185, zn. van Ostrogotha of GOTHS (zie 925105919413248).
Waaruit geboren:

1.	Athal (zie 231276479853312).

 

 

 

 

 

462553157992448    Hamazasp MAMIKONIAN, zn. van Manough MAMIKONIAN (zie 925106315984896) en Vardanoys (zie 925106315984897).
Waaruit geboren:

1.	Hmayeak (zie 231276578996224).

 

 

 

 

 

462555517837312    Ynkvi Alreksson van VARMLAND, geboren ca 465, zn. van Alrek Skjalksson van VARMLAND (zie 925111035674624).
Waaruit geboren:

1.	Jorund Yngvasson (zie 231277758918656).

 

 

 

 

 

462559122554880    Frithuwald , geboren ca 190, , zn. van Freawine (zie 925118245109760).
Waaruit geboren:

1.	Wodan (zie 231279561277440).
2.	Woden / Oden (zie 231279561278464).

 

 

 

 

 

462559122554882    Cadwalladr, geboren ca 193.
Waaruit geboren:

1.	Freya (zie 231279561277441).

462559122556928 =    462559122554880 Frithuwald.
 

 

 

 

 

462559122620440    Wechta

 

Koning der Saksen

 

geboren ca 300, overleden ca 358.
Waaruit geboren:

1.	Wittichus (zie 231279561310220).

 

Generatie L

 
925105919410224    Chrocus von DEUTSCHLAND, geboren ca 240, overleden ca 317.
Waaruit geboren:

1.	Wadomaire (zie 462552959705112).

 

 

 

 

 

925105919410496    Marcomir de TOXANDRIE, geboren ca 220, overleden ca 281.
Waaruit geboren:

1.	Gonobaud I (zie 462552959705248).

 

 

 

 

 

925105919413248    Ostrogotha of GOTHS, geboren ca 155 te Scandinavië, zn. van Hisarna of GOTHS (zie 1850211838826496).
Waaruit geboren:

1.	Hunuil (zie 462552959706624).

 

 

 

 

 

925106315984896    Manough MAMIKONIAN.
Getrouwd met
925106315984897    Vardanoys.
Waaruit geboren:

1.	Hamazasp (zie 462553157992448).

 

 

 

 

 

925111035674624    Alrek Skjalksson van VARMLAND, geboren ca 445, zn. van Skjalg Frostasson van VARMLAND (zie 1850222071349248) en Agnis DAGGSDATTER (zie 1850222071349249).
Waaruit geboren:

1.	Ynkvi Alreksson (zie 462555517837312).

 

 

 

 

 

925118245109760    Freawine , geboren ca 165, zn. van Frealaf / Friallaf (zie 1850236490219520).
Waaruit geboren:

1.	Frithuwald (zie 462559122554880).
2.	Nn Freawinesdotter van SAJONE. Getrouwd met King Offa of ANGELN, geboren ca 401 te Angeln (Sleeswijk Holstein), overleden ca 456 te Angeln (Sleeswijk Holstein), zn. van Wearmund of ANGELN.

 

Generatie LI

 
1850211838826496    Hisarna of GOTHS, geboren ca 125 te Scandinavië, zn. van Amal of GOTHS (zie 3700423677652992).
Waaruit geboren:

1.	Ostrogotha (zie 925105919413248).

 

 

 

 

 

1850222071349248    Skjalg Frostasson van VARMLAND

 

koning van Uppland

 

geboren ca 420, zn. van Frostas van VARMLAND (zie 3700444142698496).
Getrouwd met
1850222071349249    Agnis DAGGSDATTER, geboren ca 425, dr. van Dag DYGGVASSON (zie 3700444142698498).
Waaruit geboren:

1.	Alrek Skjalksson (zie 925111035674624).

 

 

 

 

 

1850236490219520    Frealaf / Friallaf , geboren ca 140, zn. van Frithuwulf (zie 3700472980439040).
Waaruit geboren:

1.	Freawine (zie 925118245109760).

 

Generatie LII

 
3700423677652992    Amal of GOTHS, geboren ca 100, zn. van Augis der OSTROGOTHEN (zie 7400847355305984).
Waaruit geboren:

1.	Hisarna (zie 1850211838826496).

 

 

 

 

 

3700444142698496    Frostas van VARMLAND

 

Koning van Uppland.

Waaruit geboren:

1.	Skjalg Frostasson (zie 1850222071349248).

 

 

 

 

 

3700444142698498    Dag DYGGVASSON, zn. van Dyggvi DOMARSSON (zie 7400888285396996) en Domar DOMALDSDATTER (zie 7400888285396997).
Getrouwd.
Waaruit geboren:

1.	Agnis DAGGSDATTER (zie 1850222071349249).

 

 

 

 

 

3700472980439040    Frithuwulf , geboren ca 120, zn. van Finn (zie 7400945960878080).
Waaruit geboren:

1.	Frealaf / Friallaf (zie 1850236490219520).

 

Generatie LIII

 
7400847355305984    Augis der OSTROGOTHEN, geboren ca 70, zn. van King Hulmul of GOTHS (zie 14801694710611968).
Waaruit geboren:

1.	Amal of GOTHS (zie 3700423677652992).

 

 

 

de Ostrogoten

 

De Ostrogoten (Ostragoten, Oostgoten) vormden samen met de Visigoten de twee hoofdgroepen waarin de (Oost-)Germaanse stam der Goten zich splitste. Volgens de klassieke geschiedschrijvers werd vanaf circa 270 onderscheid gemaakt tussen de twee Gotische stammen. De Ostrogoten werden ook wel Oostgoten genoemd ter onderscheiding van de Visigoten of Westgoten. Deze benaming is echter omstreden. Vermoedelijk zijn de benamingen ontstaan op basis van de verschillende gebieden waarin de Goten zich hadden gevestigd.

 

Op de vlucht voor de Hunnen

In Oekraïne bouwden zij onder Achiulf en Ermanarik een rijke cultuur op, maar werden door de Hunnen omstreeks 375 verdreven. Het vroege Ostrogotisch rijk viel uiteen. Een deel van het volk onderwierp zich aan de Hunnen, er was een groep die een toevlucht zocht in de Krim en een gedeelte trok in de richting van de Dnjepr en later in de richting van de Donau. Deze laatste groep stond onder leiding van Alatheus en Safrax.

 

Ostrogoten binnen het Romeinse Rijk

De Ostrogoten onder leiding van Alatheus en Safrax wilden zich in het Romeinse Rijk vestigen, maar kregen daarvoor geen toestemming. De Romeinen hadden op dat moment te maken met een opstand van de Visigoten, een volk dat evenals de Ostrogoten op drift was geraakt voor de Hunnen en dat wel toestemming had gekregen voor vestiging. De Ostrogoten trokken zich evenwel niets van het verbod aan en staken de Donau-grens over, waarbij ze weinig tegenstand ondervonden van de Romeinen. Ze sloten zich aan bij de opstandige Visigoten. In 378 versloegen Visigoten en Ostrogoten gezamenlijk het Romeinse leger van keizer Valens bij Adrianopel. In de vredesbesprekingen die daarna plaatsvonden kregen Alatheus en Safrax een deel van Pannonië toegewezen als vestigingsgebied.

 

Een andere groep Ostrogoten onder leiding van Odotheus werd in 386 toegelaten in het Romeinse Rijk. Het contact verliep niet vreedzaam. In Thracië werd Odotheus vermoord en zijn volk werd gedwongen zich in Anatolië te vestigen.

In 399 kwamen zij in opstand onder leiding van Fribigild. Deze opstand werd neergeslagen, Fribigild sneuvelde in de strijd tegen de Romeinen.

De opstand van Radegast[bewerken | brontekst bewerken]

De Ostrogoten die in Pannonië verbleven, verlieten dit gebied omstreeks 400 en zwierven sindsdien ten noorden van de Donau en ten oosten van de Rijn. Ze werden geleid door Radegast. Deze verzamelde samen met andere leiders een leger van Ostrogoten en andere Germaanse stammen. In 405 trok dit Germaanse leger naar het zuiden en deed een grote inval in Noord-Italië. Geruime tijd kon dit leger ongestoord zijn gang gaan, maar begin 406 werd het ingesloten door de Romeinen en bij de Florence vernietigd. De overwonnen Ostrogoten sloegen op de vlucht en sloten zich daarop aan bij de Hunnen.

Het einde van de heerschappij van de Hunnen[bewerken | brontekst bewerken]

Bijna een halve eeuw waren de Ostrogoten vazallen van de Hunnen en vochten als bondgenoten mee in verschillende oorlogen. In de belangrijke Slag op de Catalaunische Velden vochten de Ostrogoten aan de zijde van de Hunnen tegen het Romeinse Rijk. Na de dood van Attila de Hun besloten de drie belangrijkste Ostrogotische vorsten, Valamir, Thiudimir en Vidimir zich te ontdoen van de heerschappij van de Hunnen en kwamen in opstand. Samen met de Gepiden, Rugiërs en Skiren versloegen ze de Hunnen in 454 bij de Slag aan de Nadao in Pannonië. De Hunnen vertrokken hierna in oostelijke richting. Door deze overwinning hadden de Ostrogoten hun vrijheid herwonnen. Van het Oost-Romeinse Rijk kregen ze toestemming om zich te vestigen in Pannonië in ruil voor een bondgenootschap.

 

Pannonië

Gedurende de periode dat de Ostrogoten als bondgenoten in Pannonië verbleven, waren er voortdurend schermutselingen met andere Germaanse volken als de Skiren, Herulen en Gepiden. Tegelijkertijd arriveerden nieuwe groepen (Avaren, Slaven en Bulgaren) op de Balkan en begonnen het gebied ten oosten van de Donau te infiltreren. Pas omstreeks 469 lukte het de Ostrogoten tijdens de Slag aan de Bolia om een einde te maken aan de vijandelijkheden. De Skiren en Herulen trokken naar Italië, waar zij als huurlingen werden opgenomen in het West-Romeinse leger. Het door de oorlog uitgemergelde land was evenwel niet langer in staat om de Ostrogoten te onderhouden. Onder leiding van Thiudimir verliet in 471 een deel van de Ostrogoten Pannonië. Zij bezetten Naissus (Niš) en maakte zich meester van Neder-Moesië. Een andere groep Ostrogoten onder leiding van Vidimir vertrok in 473 naar Italië. De West-Romeinse keizer Glycerius wist Vidimir ertoe te bewegen naar Gallië te trekken naar hun stamverwanten de Visigoten.

 

Italië

Vanaf deze periode maakten de Ostrogoten het Oost-Romeinse rijk weer onveilig. Om de aandacht van de Ostrogoten af te leiden, bedacht keizer Zeno van Byzantium een afleidingsmanoeuvre: hij gaf opdracht aan Theodorik om het Byzantijnse gezag in het West-Romeinse Rijk opnieuw te herstellen. Deze versloeg Odoaker en werd er de nieuwe machthebber.

 

Oostgotisch Koninkrijk

 

Het mausoleum van Theodorik

 

Het eens zo machtige Romeinse Rijk was uiteengevallen in twee delen. In het oosten was het Oost-Romeinse Rijk, heden beter bekend als Byzantium, zelfstandig geworden, in het westen was het West-Romeinse Rijk overspoeld door Germaanse stammen. Theodorik de Grote, de koning van de Ostrogoten, had Italië veroverd en Ravenna tot hoofdstad van zijn rijk gemaakt. Bij zijn dood in 526 liet Theodorik geen mannelijke nakomelingen na; een van zijn dochters, Amalasuntha of Mathaswintha, zou zijn troon moeten bestijgen. De kroonraad koos Amalaswintha tot koningin. Inmiddels reisde Cethegus, de leider van de Romeinse adel, naar Byzantium om keizer Justinianus te verzoeken de geniale veldheer Narses tot een veldtocht tegen de Ostrogoten over te halen.

 

 Justinianus wenste een godsdiensteenheid in zijn rijk. Aangezien de Ostrogoten het arianisme aanhingen, moesten ze uit de weg geruimd worden.

De keizer zond echter generaal Belisarios (ook wel Belisarius genoemd) met een Byzantijns leger naar Ravenna. Deze Belisarios had al eerder de Vandaalse koning Gelimer gevangengenomen in Noord-Afrika. Intussen hadden de Ostrogoten in Italië echter het leger gemobiliseerd en Belisarios werd teruggeworpen. Na de overwinning op Belisarios - die niet definitief verslagen was maar zich slechts teruggetrokken had - kwam het in de kroonraad van de Ostrogoten, tot bloedige intriges. Spoedig werd Theodahad tot nieuwe koning gekozen. Niet alleen uit liefde voor Julia, de dochter van de Romeinse tiran Cethegus, maar ook uit politieke overwegingen zocht Theodahad een compromis met Byzantium. Theodahad dwong Cethegus naar Byzantium te vluchten. In de kroonraad te Ravenna kwam het echter opnieuw tot intriges, men was het onder andere niet eens met de houding van Theodahad jegens de Romeinen en weldra werd hij weer afgezet en opgevolgd door Witiges.

 

Ostrogotisch koninkrijk in Italië

 

Belisarios maakte handig gebruik van deze Ostrogotische verdeeldheid en wist Napels en Rome te veroveren. De in paniek geraakte Ostrogoten boden hem zelfs de troon van hun koninkrijk maar de onkreukbare Belisarios weigerde om zijn keizer te verraden. Voor hij echter definitief de Ostrogoten kon verslaan, werd hij teruggeroepen naar Constantinopel. Justinianus was het voorstel van de Ostrogoten aan Belisarios ter ore gekomen en vertrouwde hem niet meer.

 

Het einde van de Ostrogoten

In 541 werd Totila gekroond tot koning. Hij was een begaafd veldheer, die uiteindelijk heel het noorden van Italië heroverde en de Byzantijnen zelfs verdreef uit Rome. De herovering van Rome stelde hem in staat om de politieke controle over de stad te verwerven, wat hij voor een deel bereikte door Romeinse senatoren terecht te stellen. Vele senatoren vluchtten naar Constantinopel.

Totila sneuvelde in 552 in de Slag bij Taginae tegen de Byzantijnse generaal Narses. Deze bracht de Ostrogoten onder leiding van de laatste koning Teia, een definitieve nederlaag toe in de Slag bij Mons Lactarius (553). Het Ostrogotische Rijk werd bij het Byzantijnse Rijk gevoegd en de overlevende Ostrogoten verlieten het Romeinse schiereiland. Ze vestigden zich in de Oostenrijkse Alpen, waar ze opgingen in de plaatselijke Bajuwaren. Italië was inmiddels grotendeels verwoest en van de Romeinse bestuurlijke en culturele erfenis, die onder de Ostrogoten grotendeels bewaard was gebleven, was niet veel meer over. Volgens de meeste deskundigen was hiermee de klassieke oudheid voor Italië definitief geëindigd en waren de middeleeuwen begonnen.

 

7400888285396996    Dyggvi DOMARSSON, geboren ca 385, zn. van Drott DAMPSSON (zie 14801776570793992) en Domar DOMALDSDATTER (zie 7400888285396997).
Getrouwd met
7400888285396997    Domar DOMALDSDATTER.
Waaruit geboren:

1.	Dag DYGGVASSON (zie 3700444142698498).

Getrouwd (2) met Drott DAMPSSON (zie 14801776570793992).

7400945960878080    Finn, geboren ca 100, zn. van Godwulf (zie 14801891921756160).
Waaruit geboren:

1.	Frithuwulf (zie 3700472980439040).

 

Generatie LIV

 
14801694710611968    King Hulmul of GOTHS, geboren ca 40.
Waaruit geboren:

1.	Augis der OSTROGOTHEN (zie 7400847355305984).

 

De Gothen

De Goten waren een Oost-Germaans volk dat een grote rol gespeeld heeft in de ondergang van het West-Romeinse Rijk.

 

Het begin

 

 

■ Götaland■ Gotland■ Wielbarkcultuur■ Tsjernjachivcultuur■ Romeinse Rijk

 

De Goten zouden volgens de overlevering uit het zuiden van Scandinavië gekomen zijn. Volgens sommigen is het eiland Gotland in de Oostzee naar hen genoemd. Historici zijn het hier niet over eens. Sommigen gaan ervan uit dat deze verhalen in wezen correct zijn, daarbij ook wijzend op het voorkomen van Goten in deze regio. Anderen betwijfelen deze herkomst, en vermoeden dat het om twee verschillende volken met toevallig op elkaar lijkende namen gaat.

 

Meer zekerheid hebben we over de periode kort na het begin van de jaartelling. De Goten woonden toen aan wat nu de Poolse kust is. Archeologen kennen hun overblijfselen daar als de Wielbark-cultuur. In de tweede en derde eeuw breidden de Goten zich uit naar het zuiden, over Polen, Wit-Rusland en Oekraïne waar de Tsjernjachivcultuur ontstond.

De Goten bezaten wel koningen, maar die werden gekozen en er was geen sprake van een duidelijke alleenheerser in een dynastie van opeenvolgende geslachten. De Germaanse koning was een krijgsheer die gevolgd werd zolang hij succes behaalde, dat wil zeggen vijanden het hoofd bieden en roofbuit verdelen.

 

Naast de Goten leefden nog andere Oost-Germaanse stammen, grote en kleinere zoals de Bourgondiërs, de Vandalen, de Gepiden, de Rugiërs, de Heruli, Bastarnae en de Sciri.

Bij de verplaatsing van het volk naar nieuwe woongebieden, een proces dat volgde op rooftochten in aantrekkelijke gebieden en verjaging of onderwerping van de daar wonende bevolking, waren steeds ondernemende en strijdbare jonge mannen actief. Het is onduidelijk in hoeverre zij hun familie dan achterna lieten komen. In ieder geval sloten generatiegenoten uit andere stammen zich aan en daarmee veranderde de samenstelling van de oorspronkelijke Goten zodat de naam een continuïteit suggereert die er niet is geweest. Wel kenden de Goten een aantal vooraanstaande geslachten die de oorspronkelijke tradities en dan met name in de godsdienstbeoefening en de helden en godenliteratuur vertegenwoordigden, zoals de Baltha onder de Visigoten of de Amal onder de Ostrogoten. De heidense stamtradities kregen in de vierde eeuw concurrentie van het christendom, dat de toegang van de Goten op Romeins gebied vergemakkelijkte, hoewel hun christelijk geloof het primaat van Rome niet erkende en een dissident karakter had (arianisme).

 

Oekraïne en Transsylvanië

In de derde en vierde eeuw trokken de Goten zuidwaarts, en vestigden zich in het gebied tussen de Donau en de Don, het huidige Roemenië en Oekraïne. De splitsing in Ostrogoten en Visigoten (soms ten onrechte verbasterd tot Oost-Goten en West-Goten) stamt waarschijnlijk van kort na hun aankomst daar. Er ontstonden twee Gotische rijken, de klassieke schrijvers maken vanaf ongeveer 270 melding van twee verschillende stammen. Ondanks alle omzwervingen daarna zullen er waarschijnlijk altijd een aantal van hen in die streken gebleven zijn, getuige het voorkomen van het Krim-Gotisch tot de 18e eeuw toe op het Krim-schiereiland.

 

Het Romeinse Rijk

 Gotische oorlog

 

Invallen op Romeins gebied

De voorpagina van het boek Gothorum Sveonumque Historia 

door Johannes Magnus

 

De eerste invallen van de Goten op Romeins grondgebied vonden plaats in 237. De Romeinse provincie Dacië ondervond dat jaar hinder van Gotische plundertochten. Het Romeinse leger ter plaatse maakte korte metten met deze plunderaars. Maar al gauw werd de dreiging van de Goten zo groot dat Maximinus I Thrax besloot ze met een schatting af te kopen nadat deze eerder de stad Histria aan de monding van de Donau hadden geplunderd.

 

Tien jaar later waren de plundertochten grootschaliger geworden. Toen Marcianopolis in 249 door de Goten werd ingenomen en geplunderd, stuurde keizer Philippus I zijn bekwame generaal Traianus Decius eropuit om een einde te maken aan de invallen. Decius vernietigde de Asdingen en behaalde een overwinning op de Goten. Maar in plaats van de vluchtende Goten in te halen, liet hij zich door zijn troepen tot keizer uitroepen en vertrok naar Italië om de heerschappij met Philippus te betwisten. Als gevolg van het vertrek van Decius kwamen de Goten het jaar daarop in groten getale terug en konden vrijwel ongehinderd de Balkan plunderen. Onder leiding van Kniva veroverden de Goten Philippopolis en bleven overwinteren.

 

Decius versloeg keizer Philippus in Italië en keerde met het leger in 250 terug naar de Balkan. Ditmaal werd het Romeinse leger door de Goten in een val gelokt en bij Razgrad verslagen; Decius en zijn zoon vonden daarbij de dood. Het duurde twee jaar voordat het Romeinse Rijk opnieuw een leger tegen de Goten inzette. Dit leger onder bevel van generaal Aemilianus versloeg de Goten in 253. Maar evenals Decius maakte hij het karwei niet af, hij liet zich tot keizer uitroepen en verliet Dacië.

Na 256 verdwijnen Romeinse inscripties uit Dacië, waarschijnlijk omdat de provincie in dat jaar verloren ging aan de Tervingi, een belangrijke Visigotische stam.

 

Aanvallen over zee

Vanaf 255 legden de Goten zich ook toe op zeeroverij, toen zij tot dicht bij Thessaloniki genaderd waren en de landengte bij Korinthe afgesloten was. Met behulp van een vloot werd in 255-257 Klein-Azië aangevallen, en vele steden in Pontus, Bithynië en Propontus vielen de Goten tot slachtoffer. De Goten verbonden zich met de Herulen en maakten de Zwarte Zee tot de Hellespont onveilig. Toen Valerianus als keizer in het Oosten kwam weg te vallen werd hun dreiging nog groter. In 260 slaagden de Goten erin een Romeins eskader dat bij Byzantium gestationeerd lag te vernietigen. Nu konden zij met hun roofschepen ook de Egeïsche Zee binnen dringen. Terwijl te land Gotische bendes de Balkan afstroopten, plunderen Gotische zeerovers de kusten en de eilanden.

 

In 268 volgde wellicht de grootste aanval. Een vloot van Goten en Herulen trok samen aan de westkust van de Zwarte Zee en slaagde erin de Bosporus door te varen. In de Egeïsche Zee aangekomen werden de eilanden Lesbos en Athos geplunderd, waarna de vloot in drie groepen uiteen viel. De eerste, Herulische, groep landde bij Thessaloniki en raakte slaags met het leger van keizer Gallienus, dolf het onderspit en werd vernietigd. De tweede groep plunderde Griekenland en werd in 269 verslagen door keizer Claudius II bij Naissus (het huidige Niš). De overlevenden werden op het land achtervolgd, en moesten zich uiteindelijk overgeven. De derde groep deed aanvallen op de kusten van Klein-Azië, Rhodos en Cyprus, voor ze door Probus naar de Zwarte Zee werden teruggejaagd.

 

Herstel van de Romeinse macht

Keizer Aurelianus boekte een grote overwinning op de Goten en de Dacische Carpi, en besloot daarna Dacië te ontruimen. Dit besluit lijkt succes te hebben gehad, want de Goten hielden zich hierna rustig, werden zelfs bevriend met het keizerrijk, zoals blijkt uit het feit dat ze in 297 troepen stuurden om in de oorlog tegen de Perzen te helpen. Waarschijnlijk waren ze te druk met het bezetten van Dacië, zoals ook blijkt uit de vlucht van volkeren uit dit gebied (de Bastarni, de Karpen en de Gepiden) naar het Romeinse Rijk. In deze tijd ontstonden twee belangrijke Gotische rijken, dat van de Tervingi in het westen en dat van de Greuthingi in het oosten. Hun grens werd gevormd door de rivieren Dnjestr en Proet. De Tervingi zijn ruwweg de latere Visigoten, de Greuthingi de Ostrogoten, al ligt de werkelijkheid ingewikkelder.

In de jaren die volgden waren er toch weer regelmatig invallen vanuit het voormalige Dacië over de Donau die nu weer de grens was. Constantijn de Grote was zich bewust van het gevaar en bouwde vrij uitgebreide versterkingen langs de lange Donaugrens (324).

 

In 332 werden de Tervingi foederati, met de Romeinen verbonden volken buiten het rijk, al is het waarschijnlijk dat ze die status ook al eerder hadden. In het algemeen waren de verhoudingen tussen de Romeinen en de Goten in de eeuw vanaf 269 vriendelijk, de Donau was zelfs een 'open grens' voor handelaren tot 369, waar normaal de Romeinen dit soort contacten tot enkele specifieke grensposten beperkten.

 

Rond 365 waren er toch weer invallen van barbaren, waarschijnlijk Goten, in de Balkan. Procopius, die uitgezonden was om ze te bestrijden, liet zich tot keizer uitroepen, daarbij geholpen door de Tervingi onder Athanarik. Ook zijn opvolger Marcellus liet zich in zijn keizersaspiraties steunen door de Goten. Keizer Valens ondernam hierna een strafexpeditie tegen de Goten, zich niets aantrekkend van hun verweer dat ze slechts gereageerd hadden op een schijnbaar bonafide Romeins verzoek om hulp. Het kwam tweemaal tot een veldslag, die beide door de Romeinen werd gewonnen, doch Athanarik slaagde erin zijn troepen bijtijds terug te trekken, en leed relatief geringe verliezen. De vrede werd getekend, waarbij de Goten enkele concessies moesten doen, maar grotendeels de situatie van voor 365 werd hersteld. Onder de Tervingi kwam het in de volgende jaren tot een strijd tussen de anti-christelijke Athanarik en de door de Romeinen en Valens gesteunde Fritigern.

 

De Hunnen

Van de Greuthingi (Ostrogoten), die verder van het Romeinse Rijk woonden, weten we minder. Rond deze tijd werden zij geregeerd door een machtige en zeer oorlogszuchtige koning, Ermanerik. Hij bouwde een groot rijk op, al is het niet duidelijk hoe groot. Bronnen beweren dat zijn rijk zich uitstrekte tot aan de Baltische kust, langs de Wolga en tot aan de Oeral, maar dit is vermoedelijk overdreven.

 

In 375 werden de Goten aangevallen door de Hunnen, die eerder al de meer oostelijk levende Alanen hadden onderworpen. Van Ermanerik wordt verteld dat hij zichzelf doodde toen hij niet in staat bleek de Hunnen te stoppen. Sommige historici vermoeden dat het hier om een poging ging de goden gunstig te stemmen voor zijn volk door zichzelf te offeren. Indien dit het geval is, heeft het niet mogen baten, en de Greuthingi/Ostrogoten vluchtten westwaarts, naar het gebied van de Tervingi.

Athanarik liet zijn legers positie opvatten bij de Dnjestr, maar moest zich onder druk van de Hunnen terugtrekken. Ook een tweede poging om meer westelijk met behulp van een grote wal een verdedigingslinie op te trekken werd door aanvallen van de Hunnen verijdeld. Hierna besloot het grootste deel van de Tervingi, onder Fritigern en Alavivus om naar het Romeinse Rijk te vluchten. Ook de Greuthingi, onder Alatheus en Saphrax stonden aan de oever van de Donau om toestemming te vragen binnen te trekken.

 

De Tervingi kregen toestemming, de Greuthingi niet, doch in de latere schermutselingen konden ook zij oversteken, en zo trok de groep die later de Visigoten zou worden (zie aldaar) het Romeinse Rijk binnen. Andere Goten, waaronder Athanarik, trokken zich terug naar Transsylvanië, en hielden daar een Gotisch rijk totdat dit gebied ook door de Hunnen werd bezet, waarschijnlijk kort na 400. Na de dood van Attila, toen het Hunnenrijk uiteenviel, waren de Goten onder de eersten die hun onafhankelijkheid terugkregen. Deze werden bekend als de Ostrogoten, naar Ostrogota, de eerste koning van de Ostrogoten (Greuthingi).

 

Religie

Bladzijde uit de Codex Argenteus

 

Van oudsher vereerden de Goten de Germaanse goden waarvan de belangrijkste Odin, Thor en Freya waren. Hun religieuze gebruiken verschilden waarschijnlijk niet veel van die van de andere Germaanse volkeren. Gedurende de vierde eeuw was het christendom in opmars onder de Goten, en uiteindelijk werden ze christen, mede dankzij het werk van Ulfila, de 'apostel van de Goten', die bekend is geworden vanwege zijn vertaling van de Bijbel in het Gotisch. Hij ontwierp hiervoor een speciaal Gotisch alfabet, gebaseerd op het Griekse alfabet, maar met elementen vanuit het Latijnse alfabet en het runenalfabet. De Goten vielen echter niet onder het katholieke geloof, maar waren arianen evenals de meeste andere Germaanse stammen. Deze stroming verschilt van het orthodoxe katholicisme daarin dat ze niet gelooft dat Jezus en God dezelfde entiteit zijn, maar Jezus als een aparte, aan God ondergeschikte schepping ziet. Ten tijde van de bekering van de Goten was dit de overheersende stroming in het christendom. Geleidelijk kreeg het katholieke geloof onder de christenen de overhand en werd ten slotte de staatsgodsdienst van het naburige Romeinse Rijk. De laatste ariaanse Goten bekeerden zich in de vroege middeleeuwen ten slotte tot het katholicisme.

 

Bekende Goten

1.      Ostrogota, stamvader der Ostrogoten

2.      Ulfila, bisschop en Bijbelvertaler

3.      Theodorik koning van de Ostrogoten

 

Literatuur

Hermann Schreiber, De Goten, 1979

 

 

 

 

 

14801776570793992    Drott DAMPSSON, geboren ca 360.
Getrouwd met
14801776570793993 =    7400888285396997 Domar DOMALDSDATTER.

 

 

 

 

 
14801891921756160    Godwulf, geboren ca 80, , zn. van Geata / Jat (zie 29603783843512320) en Nn of TROYE (zie 29603783843512321).
Waaruit geboren:

1.	Finn (zie 7400945960878080).

 

Generatie LV

 
29603783843512320    Geata / Jat[4], geboren ca 10, zn. van Teatwa (zie 59207567687024640).
Getrouwd met
29603783843512321    Nn of TROYE.
Waaruit geboren:

1.	Godwulf (zie 14801891921756160).

 

Generatie LVI

 
59207567687024640    Teatwa[5], geboren ca -20, zn. van Beaw / Bjaf (zie 118415135374049280).
Waaruit geboren:

1.	Geata / Jat (zie 29603783843512320).

 

Generatie LVII

 
118415135374049280    Beaw / Bjaf[6], geboren ca -50,  zn. van Sceldwa / Skjold (zie 236830270748098560).
Waaruit geboren:

1.	Teatwa (zie 59207567687024640).

 

Generatie LVIII

 
236830270748098560    Sceldwa / Skjold[7], geboren ca -80, zn. van Heremod / Scaef (zie 473660541496197120).
Waaruit geboren:

1.	Beaw / Bjaf (zie 118415135374049280).

 

Generatie LIX

 
473660541496197120    Heremod / Scaef[8], geboren ca -110, zn. van Itermon (zie 947321082992394240).
Waaruit geboren:

1.	Sceldwa / Skjold (zie 236830270748098560).

 

Generatie LX

 
947321082992394240    Itermon[9], geboren ca -140, zn. van Hathra.
Waaruit geboren:

1.	Heremod / Scaef (zie 473660541496197120).

 

Eerste blad    Vorig blad

Blad 43 van 43 bladen

Homepage | E-mail

 

gemaakt met PRO-GEN 'Genealogie à la Carte' software