Eerste blad    Vorig blad

Blad 48 van 48 bladen

443689786941952    Wihtlead, zn. van Woden / Oden (zie 887379573883904) en Frigg / Frigida (zie 887379573883905).
Waaruit geboren:

1.	Offa (zie 221844893470976).

 

 

443689787244544    Alrek Skjalksson van VARMLAND, geboren ca. 445, zn. van Skjalg Frostasson van VARMLAND (zie 887379574489088) en Agnis DAGGSDATTER (zie 887379574489089).
Waaruit geboren:

1.	Ynkvi Alreksson (zie 221844893622272).

 

Generatie L

 
887379375423488    Freawine, geboren ca. 165, zn. van Frealaf / Friallaf (zie 1774758750846976).
Waaruit geboren:

1.	Frithuwald (zie 443689687711744).
2.	Nn Freawinesdotter van SAJONE, getrouwd met King Offa of ANGELN, geboren ca. 401 te Angeln (Sleeswijk Holstein), overleden ca. 456 te Angeln (Sleeswijk Holstein), zn. van Wearmund of ANGELN.

 

 

887379570343948    Guindomar von DEUTSCHLAND, geboren ca. 295, zn. van Wadomaire von DEUTSCHLAND (zie 1774759140687896) en Withigula von THÜRINGEN (zie 1774759140687897).
Getrouwd met
887379570343949    Nn de TOXANDRIE, geboren ca. 300, dr. van Ragaisa de TOXANDRIE (zie 887379570344016).
Waaruit geboren:

1.	Clodomer (zie 443689785171974).

 

 

887379570344016    Ragaisa de TOXANDRIE, Frankisch hoofdman, geboren ca. 270, overleden ca. 307, zn. van Gonobaud I de TOXANDRIE (zie 1774759140688032).
Waaruit geboren:

1.	Malaric I (zie 443689785172008).
2.	Nn (zie 887379570343949).

 

 

887379570344704    Athal of the OSTROGOTHS ("Le Noble", "Mansuetudo", "The Noble One", "Athel d'Ostrogothie"), geboren ca. 240 in Scythia (Oekraïne), overleden ca. 310.

 

3^e Koning der Ostrogothen

 

zn. van Hunuil of GOTHS (zie 1774759140689408).
Waaruit geboren:

1.	Achiulf der OSTROGOTHEN (zie 443689785172352).
2.	Odwulf

 

Het Ostrogotische Koninkrijk, officieel het Koninkrijk Italië (Latijn: Regnum Italiae),^[5] werd opgericht door de Ostrogothen in Italië en de aangrenzende gebieden van 493 tot 553.

In Italië waren de Ostrogothen onder leiding van Theodoric de Grote, gedood en vervangen Odoacer, een Germaanse soldaat, erstwhile-leider van de foederati in Noord-Italië, en de de facto heerser van Italië, die had afgezet de laatste keizer van het West-Romeinse Rijk, Romulus Augustulus, in 476. 

 

Onder Theodoric, hun eerste koning, bereikte het Ostrogotische koninkrijk haar hoogtepunt, dat zich van het huidige Frankrijk in het westen tot aan het huidige Servië in het zuidoosten uitstrekt. De meeste sociale instellingen van het laat-West-Romeinse Rijk werden bewaard tijdens zijn heerschappij. Theodoric noemde zichzelf Gothorum Romanorumque rex ("Koning van de Goten en Romeinen"), dat zijn verlangen om een leider voor beide volkeren te zijn, aantoonde.

 

Theodorico re dei Goti (493-526)

 

Vanaf 535 viel het Oost-Romeinse (Byzantijnse) Rijk Italië binnen onder Justinianiaan I.

De Ostrogotische heerser op dat moment, Witiges, kon het koninkrijk niet met succes verdedigen en werd uiteindelijk gevangen genomen toen de hoofdstad Ravenna viel. De Ostrogothische actie van een nieuwe leider, Totila, bleek er grotendeels in geslaagd om de verovering te keren, maar de Ostrogothen werden uiteindelijk verslagen. De laatste koning van het Ostrogothisch Koninkrijk was Teia.

De Ostrogoths waren de oostelijke tak van de Gothen. Ze vestigden een machtige staat in Dacia, maar tijdens de late 4e eeuw, kwamen ze onder de heerschappij van de Hunnen. Na de ineenstorting van het Hunense rijk in 454, werden grote aantallen Ostrogoths gaangesteld door keizer Marcian in de Romeinse provincie Pannonia als foederati. In tegenstelling tot de meeste andere foederati formaties werden de Goten niet opgenomen in de structuur en tradities van het Romeinse leger, maar behielden ze een eigen identiteit en samenhang. ^[6] In 460, tijdens het bewind van Leo I, omdat de betaling van de jaarlijkse bedragen was gestopt, verwoestten ze Illyricum. Vrede werd gesloten in 461, waarbij de jonge Theodoric Amal, zoon van Theodemir van de Amals, als gijzelaar naar Constantinopel gestuurd werd, waar hij een Romeinse opleiding kreeg. ^[7]

In voorgaande jaren was een groot aantal Goths, eerst onder Aspar en daarna onder Theodoric Strabo, in dienst getreden van het Romeinse leger en waren een belangrijke politieke en militaire macht in het hof van Constantinopel ontstaan. 

De periode 477-483 zag een complexe drie- strijd tussen Theodoric de Amal, die zijn vader in 474was opgevolgd, Theodoric Strabo, en de nieuwe oostelijke keizer Zeno. In dit conflict verschoven de allianties regelmatig en werden grote delen van de Balkan verwoest. ^[8]

Na de dood van Strabo in 481 sloot Zeno vrede met Theodoric. Delen van Moesia en Dacia werden afgestaan aan de Goths en Theodoric werd benoemd tot magister militum praesentalis en consul voor 484. ^[8] Nauwelijks een jaar later viel de alliantie van Theodoric en Zeno uiteen en Theodorik's Goths verwoestten Thrace. Het was toen dat de gedachte bij Zeno en zijn adviseurs opkwam om twee vogels met één steen te doden, en Theodoric tegen een andere lastige buur van het Imperium op te zetten - het Italiaanse koninkrijk van Odoacer.

 

Odoacer's koninkrijk (476–493)

In 476 pleegde Odoacer, leider van de foederati in het Westen, een staatsgreep tegen de opstandige magister militum Orestes, die op zoek was naar zijn zoon Romulus Augustulus, erkend als westerse keizer in plaats van keizer Julius Nepos. Orestes had afgezien van de belofte van land in Italië voor Odoacer's troepen, een belofte gedaan om hun neutraliteit te waarborgen in zijn aanval op Nepos. Na het uitvoeren van Orestes en het zetten van de tiener usurpator in interne ballingschap, Odoacer betaalde nominale trouw aan Nepos (nu in Dalmatië), terwijl effectief autonoom werken, te zijn verhoogd tot de rang van patriciër door Zeno. Odoacer behield het Romeinse administratieve systeem, werkte actief samen met de Romeinse Senaat, en zijn regel was efficiënt en succesvol. Hij zette de Vandalen uit Sicilië in 477, en in 480 bezette hij Dalmatië na de moord op Julius Nepos. ^[9][10]

 

Verovering van Italië door de Goths (488-493)

Een overeenkomst werd bereikt tussen Zeno en Theodoric, die dat Theodoric, als victorious, in Italië als vertegenwoordiger van de keizer moest regeren. ^[11] Theodoric met zijn mensen die van Moesia in de herfst van 488 worden uiteengezet, door Dalmatië overgegaan en de Juliaanse Alpen in Italië in eind Augustus 489 kruisten. De eerste confrontatie met het leger van Odoacer was aan de rivier de Isonzo (de slag bij Isonzo)op 28 augustus. Odoacer werd verslagen en trok zich terug naar Verona, waar een maand later een andere strijd werd uitgevochten, resulterend in een bloedige, maar verpletterende, gotische overwinning. ^[12]

Odoacer vluchtte naar zijn hoofdstad Ravenna, terwijl het grootste deel van zijn leger onder Tufa zich overgaf aan de Goths. Theodoric stuurde Tufa en zijn mannen tegen Odoacer, maar hij veranderde zijn trouw weer en keerde terug naar Odoacer. In 490, Odoacer was dus in staat om campagne te voeren tegen Theodoric, milaan en Cremona te nemen en belegeren de belangrijkste gotische basis in Ticinum (Pavia). Op dat moment, echter, de Visigoths tussenbeide, het beleg van Ticinum werd opgeheven, en Odoacer werd resoluut verslagen op de rivier de Adda op 11 augustus 490. Odoacer vluchtte opnieuw naar Ravenna, terwijl de Senaat en vele Italiaanse steden zich voor Theodoric verklaarden. ^[12]

 

Theodoric doodt Odoacer (493)

De Goths draaiden zich nu om Ravenna te belegeren, maar omdat ze geen vloot hadden en de stad over zee kon worden bevoorraad, kon de belegering bijna voor onbepaalde tijd worden doorstaan, ondanks de ontberingen. Pas na 492 kon Theodoric een vloot aanschaffen en de havens van Ravenna veroveren, waardoor de communicatie met de buitenwereld volledig werd afgesloten. De gevolgen hiervan verschenen zes maanden later, toen, met bemiddeling van de bisschop van de stad, de onderhandelingen tussen de twee partijen begonnen. ^[13]

Op 25 februari 493 werd een akkoord bereikt, waarbij de twee Italië tussen hen zouden moeten verdelen. Om dit verdrag te vieren werd een banket georganiseerd. Het was op dit banket, op 15 maart, dat Theodoric, na het maken van een toast, Odoacer met zijn eigen handen doodde. Een algemene slachting van Odoacer's soldaten en aanhangers volgde. Theodoric en zijn Goths waren nu meesters van Italië. ^[13]

 

Reign of Theodoric de Grote (493–526)

 

Theodorik’s regel

 

"... Theodoric was een man van grote onderscheiding en van goede wil jegens alle mensen, en hij regeerde drieëndertig jaar. Onder zijn bewind genoot Italië dertig jaar lang zo'n geluk dat zijn opvolgers ook vrede erfden. Want wat hij deed was goed. Hij regeerde zo twee rassen tezelfdertijd, Romeinen en Goths, dat hoewel hij zelf van de Arian sekte was, hij niettemin geen aanval op de Katholieke godsdienst maakte; hij gaf spelletjes in het circus en het amfitheater, zodat zelfs door de Romeinen werd hij genoemd een Trajanus of een Valentinianus, waarvan de tijden nam hij als een model; en door de Goths, vanwege zijn edict, waarin hij gerechtigheid vestigde, werd hij geacht in alle opzichten hun beste koning te zijn.'

Anonymus Valesianus, Excerpta II 59-60

 

Net als Odoacer, Theodoric was ogenschijnlijk een patricius en onderwerp van de keizer in Constantinopel, die optreedt als zijn onderkoning voor Italië, een positie erkend door de nieuwe keizer Anastasius in 497. Tegelijkertijd was hij de koning van zijn eigen volk, die geen Romeinse burgers waren. In werkelijkheid trad hij op als een onafhankelijke heerser, hoewel hij, in tegenstelling tot Odoacer, nauwgezet de uiterlijke vormen van zijn ondergeschikte positie bewaarde. ^[14]

De administratieve machines van Odoacer's koninkrijk, in wezen dat van het voormalige Rijk, werd behouden en bleef uitsluitend worden bemand door romeinen, zoals de articuleren en geletterde Cassiodorus. De Senaat bleef normaal functioneren en werd geraadpleegd over burgerlijke benoemingen, en de wetten van het Imperium werden nog erkend als het regeren van de Roman bevolking, hoewel Goths onder hun eigen traditionele wetten werden beslist. Als ondergeschikte heerser bezat Theodoric immers niet het recht om zijn eigen wetten(leges)in het systeem van het Romeinse rechtuit te vaardigen , maar slechts edicten (edicta), of verduidelijkingen over bepaalde details. ^[14]

De continuïteit in het bestuur wordt geïllustreerd door het feit dat verschillende hoge ministers van Odoacer, zoals Liberius en Cassiodorus de Oudere, werden behouden in de topposities van het nieuwe koninkrijk. ^[15] De nauwe samenwerking tussen Theodoric en de Romeinse elite begon af te breken in latere jaren, vooral na de genezing van de kerkelijke kloof tussen Rome en Constantinopel (zie hieronder), als toonaangevende senatoren samengespannen met de keizer. Dit resulteerde in de arrestatie en executie van het magistraat officiorum Boethius en zijn schoonvader Symmachus in 524. ^[16]

Aan de andere kant, het leger en alle militaire kantoren bleef het exclusieve domein van de Goths. De Goths werden meestal gevestigd in Noord-Italië, en hield en hielden zich grotendeels gescheiden van de Romeinse bevolking, een tendens versterkt door hun verschillende religies: de Goths waren meestal Arianen, terwijl de mensen die ze regeerden volgden Chalcedonische christendom. Niettemin, en in tegenstelling tot de Visigoths of de Vandalen, was er aanzienlijke religieuze tolerantie, die ook werd uitgebreid naar joden. ^[17]

Theodoric's mening werd duidelijk uitgedrukt in zijn brieven aan de Joden van Genua:"Het ware teken van civilitas is de naleving van het recht. Het is dit dat het leven in gemeenschappen mogelijk maakt, en die de mens scheidt van de beesten. Wij treden daarom graag toe tot uw verzoek dat alle voorrechten die de vooruitziende blik van de oudheid aan u heeft verleend, aan u zullen worden verlengd..."^[18] en "Wij kunnen geen godsdienst bestellen, omdat niemand tegen zijn wil kan worden gedwongen te geloven." ^[19]

Relaties met de Germaanse staten van het Westen

Het is in zijn buitenlands beleid eerder dan binnenlandse zaken dat Theodoric verscheen en als onafhankelijke heerser handelde. Door middel van huwelijksallianties trachtte hij een centrale positie in te nemen tussen de barbaarse staten van het Westen. Zoals Jordanes zegt: "... er was geen ras meer in de westerse rijken die Theodoric niet had bevriend of in onderwerping gebracht tijdens zijn leven." ^[20] Dit was gedeeltelijk bedoeld als een defensieve maatregel, en gedeeltelijk als een tegenwicht tegen de invloed van het Rijk. Zijn dochters werden getrouwd met de Visigotische koning Alaric II en de Bourgondische prins Sigismund,^[21] zijn zus Amalfrida trouwde met de Vandal koning Thrasamund,^[22] terwijl hij zelf trouwde audofleda, zus van de Frankische koning Clovis I. ^[23]

Dit beleid was niet altijd succesvol in het handhaven van vrede: Theodoric bevond zich in oorlog met Clovis toen de laatstgenoemden de heerschappijen Visigoth in Gallië in 506 aanvielen. De Franken waren snel succesvol, het doden van Alaric in de Slag bij Vouillé en subduing Aquitania door 507. Echter, te beginnen in 508, Theodoric's generaals campagne in Gallië, en waren succesvol in het opslaan van Septimania voor de Visigoten, evenals de uitbreiding van ostrogotische regel in het zuiden van Gallië (Provence) ten koste van de Bourgondiërs. Daar in 510 Theodoric herstelde de ter ziele ganmiaanse prefectuur van Gallië. Nu theodoric had een gemeenschappelijke grens met de Visigotische koninkrijk, waar, na de dood van Alaric, hij ook regeerde als regent van zijn kleinzoon Amalaric. ^[24]

Familiebanden dienden ook weinig met Sigismund, die als een fervent Chalcedonische Christen nauwe banden met Constantinopel cultiveerde. Theodoric zag dit als een bedreiging en was van plan om campagne tegen hem, maar de Franken handelden eerst en vielen Bourgondië binnen in 523, en onderdompelden het snel. Theodoric kon alleen reageren door zijn domeinen in de Provence ten noorden van de rivier de Durance uit te breiden tot aan de Isère.

De vrede met de Vandalen, beveiligd in 500 met de huwelijksalliantie met Thrasamund, en hun gemeenschappelijke belangen als Arian bevoegdheden tegen Constantinopel, stortte na de dood van Thrasamund in 523 in. Zijn opvolger Hilderic toonde gunst aan de Christenen nicaean, en toen Amalfrida protesteerde, liet hij haar en haar entourage moord. Theodorik bereidde een expeditie tegen hem voor toen hij stierf. ^[25]

 

Relaties met het Rijk

"Het smeekt ons, de meest clementkeizer, om vrede te zoeken, omdat er geen oorzaken zijn voor woede tussen ons. [...] Onze royalty is een imitatie van jou, gemodelleerd naar je goede doel, een kopie van het enige Rijk; en voor zover wij u volgen, blinken wij uit uit in alle andere naties. Vaak heb je me aangespoord om van de senaat te houden, om de wetten van vroegere keizers van harte te accepteren, om samen te komen in één van alle leden van Italië. [...] Bovendien is dat nobele sentiment, liefde voor de stad Rome, waaruit twee prinsen, die beiden in haar naam regeren, nooit mogen worden samengevoegd."

Brief van Theodoric aan Anastasius Cassiodorus, Variae I.1

Theodorik's relaties met zijn nominale suzerain, de Oost-Romeinse keizer, waren altijd gespannen, zowel om politieke als om religieuze redenen. Vooral tijdens het bewind van Anastasius leidden deze tot verschillende botsingen, die echter niet escaleerden in algemene oorlogvoering. In 504-505, Theodoric's troepen lanceerde een campagne om Pannonia en de strategisch belangrijke stad Sirmiumterug te vorderen , voorheen delen van de praetorian prefectuur van Italië, die nu werden bezet door de Gepids. ^[26]

De campagne was succesvol, maar het leidde ook tot een kort conflict met keizerlijke troepen, waar de Goths en hun bondgenoten zegevierden. In eigen land, de Acacian schisma tussen de patriarchaten van Rome en Constantinopel, veroorzaakt door keizerlijke steun voor de Henotikon, evenals Anastasius 'Monofysite overtuigingen, speelde in de handen van Theodoric, omdat de geestelijkheid en de Romeinse aristocratie van Italië, onder leiding van paus Symmachus, krachtig tegen hen. ^[26]

Zo kon Theodorik een tijd lang op hun steun rekenen. De oorlog tussen de Franken en Visigoths leidde tot hernieuwde wrijving tussen Theodoric en de keizer, zoals Clovis zichzelf met succes afschilderde als de kampioen van de Westerse Kerk tegen de "ketterse" Arian Goths, het verkrijgen van de steun van de keizer. Dit leidde zelfs tot de verzending van een vloot door Anastasius in 508, die de kusten van Apuliëverwoestte. ^[26]

Met de hemelvaart van Justin I in 518 leek een meer harmonieuze relatie hersteld te worden. Eutharic, Theodoric's schoonzoon en aangewezen opvolger, werd benoemd consul voor het jaar 519, terwijl in 522, om de genezing van de Acacian schisma te vieren, Justin toegestaan beide consuls worden benoemd door Theodoric. ^[27] Spoedig, echter, zou de vernieuwde spanning uit de anti-Arian wetgeving van Justin voortvloeien, en de spanningen groeiden tussen De Goten en de Senaat, de waarvan leden, als Chalcedonians, nu hun steun aan de Keizer verplaatsten. ^[28]

De verdenkingen van Theodoric werden bevestigd door het onderscheppen van compromitterende brieven tussen belangrijke senatoren en Constantinopel, die tot de opsluiting en de uitvoering van Boethius in 524 leidden. Paus Johannes I werd naar Constantinopel gestuurd om namens de Arianen te bemiddelen, en hoewel hij zijn missie bereikte, werd hij bij zijn terugkeer gevangengezet en stierf kort daarna. Deze gebeurtenissen verder aangewakkerd populaire sentiment tegen de Goths. ^[28]

Dood van Theodorische en dynastieke geschillen (526-535)

Na de dood van Theodorik op 30 augustus 526, zijn prestaties begon in te storten. Sinds Eutharic in 523 was overleden, werd Theodoric opgevolgd door zijn kleinzoon Athalaric, onder toezicht van zijn moeder, Amalasuntha, als regent. Het ontbreken van een sterke erfgenaam zorgde ervoor dat het netwerk van allianties die de Ostrogotische staat omringden uiteenviel: het Visigotische koninkrijk herwon zijn autonomie onder Amalaric, de relaties met de Vandalen werden steeds vijandiger en de Franken begonnen opnieuw aan uitbreiding, waarbij de Thüringen en de Bourgondiërs werden gesubdueerd en de Visigoten bijna uit hun laatste bezit in zuid-Gallië werden verdreven. ^[29] De positie van overheersing die het Ostrogothic Koninkrijk onder Theodoric in het Westen had genoten ging nu onherroepelijk over aan Franken.

Dit gevaarlijke externe klimaat werd verergerd door de zwakke binnenlandse positie van het regentschap. Amalasuntha was romeins opgeleid en was van plan om het bemiddelingsbeleid van haar vader tussen Goths en Romeinen voort te zetten. Daartoe heeft ze actief het hof gemaakt van de steun van de Senaat en de nieuw opgestegen keizer Justinianiaan I, zelfs hem te voorzien van bases in Sicilië tijdens de Vandalic Oorlog. Echter, deze ideeën vond niet veel gunst met de gotische edelen, die bovendien kwalijk wordt geregeerd door een vrouw. Ze protesteerden toen ze besloot om haar zoon een Romeinse opleiding te geven, liever dat Athalaric als krijger zou worden opgevoed. Ze werd gedwongen om zijn Romeinse docenten te ontslaan, maar in plaats daarvan athalaric wendde zich tot een leven van dissipatie en overmaat, die hem zou sturen naar een vroegtijdige dood. ^[30]

"[Amalasuntha] vreesde dat ze zou worden veracht door de Goths vanwege de zwakte van haar geslacht. Dus na lang nadenken besloot ze [...] om haar nicht Theodahad uit Toscane op te roepen, waar hij thuis een gepensioneerd leven leidde, en zo vestigde ze hem op de troon. Maar hij was zich niet bewust van hun verwantschap en liet haar na een tijdje van het paleis in Ravenna naar een eiland van het Bulsinische meer brengen waar hij haar in ballingschap hield. Na een paar dagen daar in verdriet te hebben doorgebracht, werd ze in bad gewurgd door zijn huurlingen."

Jordanes, Getica 306

Uiteindelijk begon een samenzwering onder de Goths om haar omver te werpen. Amalasuntha besloot zich tegen hen in te trekken, maar uit voorzorg maakte ze ook voorbereidingen om naar Constantinopel te vluchten, en schreef ze zelfs aan Justinianaan om bescherming te vragen. In het geval dat ze erin slaagde om de drie leidende samenzweerders uit te voeren, en haar positie bleef relatief veilig totdat, in 533, Athalaric's gezondheid begon ernstig te dalen. ^[31]

Amalasuntha wendde zich toen voor steun aan haar enige familielid, haar neef Theodahad, terwijl tegelijkertijd het verzenden van ambassadeurs aan Justinianan en voorstellen om Italië aan hem af te staan. Justinianaat stuurde inderdaad een bekwaam agent van hem, Peter van Thessalonica, om de onderhandelingen uit te voeren, maar voordat hij zelfs in Italië was overgestoken, was Athalaric overleden (op 2 oktober 534), had Amalasuntha Theodahad gekroond als koning in een poging om zijn steun veilig te stellen, en hij had haar afgezet en gevangen gezet. Theodahad, die van een vreedzame gezindheid was, stuurde onmiddellijk gezanten om zijn hemelvaart aan Justinianus aan te kondigen en hem van de veiligheid van Amalasuntha gerust te stellen. ^[31]

Justinianan reageerde onmiddellijk door zijn steun aan de afgezette koningin aan te bieden, maar begin mei 535 werd ze geëxecuteerd. ^[a] Deze misdaad diende als een perfect excuus voor Justinianus, vers van de overwinning van zijn troepen op de Vandalen, om het gotische rijk binnen te vallen als vergelding. ^[32] Theodahad geprobeerd om de oorlog te verhinderen, verzendend zijn envoys aan Constantinopel, maar Justinianus werd reeds besluit om Italië terug te winnen. Alleen door zijn troon op te zeggen in het voordeel van het Rijk kon Theodahad hopen oorlog af te wenden.

Gotische oorlog en einde van het Ostrogotische Koninkrijk (535-554)

Hoofdartikel: Gotische Oorlog (535-554)

De gotische oorlog tussen het Oost-Romeinse Rijk en het Ostrogotische Koninkrijk werd uitgevochten van 535 tot 554 in Italië, Dalmatië, Sardinië, Sicilië en Corsica. Het is vaak verdeeld in twee fasen. De eerste fase duurde van 535 tot 540 en eindigde met de val van Ravenna en de schijnbare herovering van Italië door de Byzantijnen.

Tijdens de tweede fase (540/541–553), gotische weerstand werd nieuw leven ingeblazen onder Totila en neergezet pas na een lange strijd door Narses, die ook afgeweerd de 554 invasie door de Franken en Alamanni. In hetzelfde jaar kondigde Justinianan de pragmatische sanctie af die de nieuwe regering van Italië voorschreef. Verschillende steden in Noord-Italië bleven standhouden, echter, tot het begin van de jaren 560.

De oorlog had zijn wortels in de ambitie van Justinianaan om de provincies van het voormalige West-Romeinse Rijkte herstellen , dat in de vorige eeuw verloren was gegaan aan binnenvallende barbaarse stammen (de migratieperiode). Tegen het einde van het conflict italië werd verwoest en aanzienlijk ontvolkt. Als gevolg daarvan, de zegevierende Byzantijnen bevonden zich niet in staat om de invasie van de Lombarden in 568, wat resulteerde in het verlies van grote delen van het Italiaanse schiereiland te weerstaan.

 

887379573866496    Freawine, zn. van Frithogar (zie 1774759147732992).
Waaruit geboren:

1.	Wig (zie 443689786933248).

 

 

887379573883904    Woden / Oden, zn. van Frithuwald (zie 443689687711744).
Getrouwd met
887379573883905    Frigg / Frigida.
Waaruit geboren:

1.	Wihtlead (zie 443689786941952).
2.	Baeldaeg (zie 7099036590931968).

 

 

887379574489088    Skjalg Frostasson van VARMLAND, koning van Uppland, geboren ca. 420, zn. van Frostas van VARMLAND (zie 1774759148978176).
Getrouwd met
887379574489089    Agnis DAGGSDATTER, geboren ca. 425, dr. van Dag DYGGVASSON (zie 1774759148978178).
Waaruit geboren:

1.	Alrek Skjalksson (zie 443689787244544).

 

Generatie LI

 
1774758750846976    Frealaf / Friallaf, geboren ca. 140, zn. van Frithuwulf (zie 3549517501693952).
Waaruit geboren:

1.	Freawine (zie 887379375423488).

 

 

1774759140687896    Wadomaire von DEUTSCHLAND, geboren ca. 270, overleden ca. 340, zn. van Chrocus von DEUTSCHLAND (zie 3549518281375792).
Getrouwd met
1774759140687897    Withigula von THÜRINGEN.
Waaruit geboren:

1.	Guindomar (zie 887379570343948).
2.	Chrocus von THÜRINGEN, geboren ca. 310, overleden ca. 370.

 

 

1774759140687898 =    887379570344016 Ragaisa de TOXANDRIE.
 

 

1774759140688032    Gonobaud I de TOXANDRIE, geboren ca. 245, overleden ca. 289,

 

Frankisch hoofdman

 

zn. van Marcomir de TOXANDRIE (zie 3549518281376064).
Waaruit geboren:

1.	Ragaisa (zie 887379570344016).

 

1774759140689408    Hunuil of GOTHS ("Hunuil "Unilt"", "Huneil", "Immune to Magic", "Celui Qui Est Immunisé Contre la Magie", "Wnult", "Hunila", "Hunwil", "Hunull d'Ostrogothie", ""He who is immune to magic""), geboren ca. 210 Scythia (Ukraine)

 

2^e Koning der Ostrogothen (250-280)

 

zn. van Ostrogotha of GOTHS (zie 3549518281378816).
Waaruit geboren:

1.	Athal (the Mild) (zie 887379570344704).

 

 

1774759147732992    Frithogar, zn. van Brond (zie 3549518295465984).
Waaruit geboren:

1.	Freawine (zie 887379573866496).

1774759147767808 =    443689687711744 Frithuwald.
 
1774759148978176    Frostas van VARMLAND, koning van Uppland.
Waaruit geboren:

1.	Skjalg Frostasson (zie 887379574489088).

 

 

1774759148978178    Dag DYGGVASSON, zn. van Dyggvi DOMARSSON (zie 3549518297956356) en Domar DOMALDSDATTER (zie 3549518297956357).
Getrouwd.
Waaruit geboren:

1.	Agnis DAGGSDATTER (zie 887379574489089).

 

Generatie LII

 
3549517501693952    Frithuwulf, geboren ca. 120, zn. van Finn (zie 7099035003387904).
Waaruit geboren:

1.	Frealaf / Friallaf (zie 1774758750846976).

 

 

3549518281375792    Chrocus von DEUTSCHLAND, geboren ca. 240, overleden ca. 317.
Waaruit geboren:

1.	Wadomaire (zie 1774759140687896).

 

 

3549518281376064    Marcomir de TOXANDRIE, geboren ca. 220, overleden ca. 281.
Waaruit geboren:

1.	Gonobaud I (zie 1774759140688032).

 

 

3549518281378816    Ostrogotha of GOTHS, geboren ca. 195 te Polen, overleden ca. 210, zn. van Hisarna of GOTHS (zie 7099036562757632).

 

1^e Koning der Ostrogothen

Waaruit geboren:

1.	Hunuil (zie 1774759140689408).

 

 

3549518295465984    Brond, zn. van Baeldaeg (zie 7099036590931968).
Waaruit geboren:

1.	Frithogar (zie 1774759147732992).

 

 

3549518297956356    Dyggvi DOMARSSON, geboren ca. 385, zn. van Drott DAMPSSON (zie 7099036595912712) en Domar DOMALDSDATTER (zie 3549518297956357).
Getrouwd met
3549518297956357    Domar DOMALDSDATTER.
Waaruit geboren:

1.	Dag DYGGVASSON (zie 1774759148978178).

Getrouwd (2) met Drott DAMPSSON (zie 7099036595912712).
Waaruit geboren:

2.	Dyggvi DOMARSSON (zie 3549518297956356).

 

Generatie LIII

 
7099035003387904    Finn[1], geboren ca. 100, zn. van Godwulf (zie 14198070006775808).
Waaruit geboren:

1.	Frithuwulf (zie 3549517501693952).

 

 

7099036562757632    Hisarna of GOTHS

 

( "Man of Iron" of the Amal Clan), geboren ca. 150 te Scytzia (Oekraïne) overleden ca. 210

 

zn. van Amal of GOTHS (zie 14198073125515264).

 

Koning der Gothen, koning der Amals (ca. 139)

Waaruit geboren:

1.	Ostrogotha (zie 3549518281378816).

7099036590931968    Baeldaeg, zn. van Woden / Oden (zie 887379573883904) en Frigg / Frigida (zie 887379573883905).
Waaruit geboren:

1.	Brond (zie 3549518295465984).

 

 

7099036595912712    Drott DAMPSSON, geboren ca. 360.
Getrouwd met
7099036595912713 =    3549518297956357 Domar DOMALDSDATTER.
 

Generatie LIV

 
14198070006775808    Godwulf[2], geboren ca. 80, zn. van Geata / Jat (zie 28396140013551616) en Nn of TROYE (zie 28396140013551617).
Waaruit geboren:

1.	Finn (zie 7099035003387904).

 

 

14198073125515264    Amal of GOTHS, geboren ca. 123, overleden ca. 195, zn. van Augis der OSTROGOTHEN (zie 28396146251030528).
Waaruit geboren:

1.	Hisarna (zie 7099036562757632).

 

 

14198073181863936 =    887379573883904 Woden / Oden.
14198073181863937 =    887379573883905 Frigg / Frigida.
 

Generatie LV

 
28396140013551616    Geata / Jat[3], geboren ca. 10, zn. van Teatwa (zie 56792280027103232).
Getrouwd met
28396140013551617    Nn of TROYE.
Waaruit geboren:

1.	Godwulf (zie 14198070006775808).

 

28396146251030528    Augis der OSTROGOTHEN, geboren ca. 90, overleden ca 160

(Progenitor of the Amals)

zn. van King Hulmul of the GOTHS (zie 56792292502061056).

Waaruit geboren:

1.	Amal of GOTHS (zie 14198073125515264).

 

Generatie LVI

 
56792280027103232    Teatwa[4], geboren ca. -20, zn. van Beaw / Bjaf (zie 113584560054206464).
Waaruit geboren:

1.	Geata / Jat (zie 28396140013551616).

 

 

56792292502061056    King Hulmul of the GOTHS, geboren ca. 60 te Gothiscandza (Present Pomorze Poland) 
Waaruit geboren:

1.	Augis der OSTROGOTHEN (zie 28396146251030528).

 

Generatie LVII

 
113584560054206464    Beaw / Bjaf, geboren ca. -50[5], zn. van Sceldwa / Skjold (zie 227169120108412928).
Waaruit geboren:

1.	Teatwa (zie 56792280027103232).

 

Generatie LVIII

 
227169120108412928    Sceldwa / Skjold, geboren ca. -80, zn. van Heremod / Scaef (zie 454338240216825856).
Waaruit geboren:

1.	Beaw / Bjaf (zie 113584560054206464).

 

Generatie LIX

 
454338240216825856    Heremod / Scaef, geboren ca.  -110[6], zn. van Itermon (zie 908676480433651712).
Waaruit geboren:

1.	Sceldwa / Skjold (zie 227169120108412928).

 

Generatie LX

 
908676480433651712    Itermon, geboren ca. -0140[7], zn. van Hathra.
Waaruit geboren:

1.	Heremod / Scaef (zie 454338240216825856).

 

Eerste blad    Vorig blad

Blad 48 van 48 bladen

Homepage | E-mail

 

gemaakt met PRO-GEN 'Genealogie à la Carte' software